FENOLOXÍA
Xema de inverno
histórico
Xema inchada
histórico
Punta verde
histórico
Saída de follas
histórico
Follas extendidas
histórico
Acios visibles
histórico
Acios Separados
histórico
Botóns florais
histórico
Floración
histórico
Callado
histórico
Uvas tamaño guisante
histórico
Peche do acio
histórico
Envero
histórico
Maduración
histórico
Antecedentes
Na bibliografía antiga cítase de modo xeral a variedade Caíño, sen precisar en ocasións se se trata de uva branca ou tinta, o que dificulta determinar a súa orixe na rexión. Huetz de Lemps (1967) cítaa como cultivada xa nos anos 1722 e 1786. A súa orixe está relacionada cos cultivares Caíño Bravo e Albariño (Díaz-Losadaet al., 2010, 2011).
Situación Actual
É recoñecida como variedade preferente na DO Rías Baixas.
Valoracións sobre o seu cultivo
Variedade de agromada media ou precoz; maduración media-serodia, próxima á do Albariño, cunha produción media en relación a este; sensibilidade alta ao mildeu e media a oídio e botrite. Produce viños de alta graduación alcohólica (13, 25%v/v), alta acidez (10,95 g/L) e baixo pH (3,01), estruturados, con corpo, e con certa aresta ácida, cunha alta intensidade aromática, con aromas primarios intensos a froitas de pebida, mazá, a flores, rosa. Emprégase para viños do ano monovarietais ou en mestura con outras castes. Aguanta ben a crianza en barrica e en botella.
Descrición morfolóxica
O pámpano novo presenta a extremidade aberta con peluxe tombada de densidade alta e pigmentación reberetada de intensidade forte. A cara dorsal e ventral dos nós é verde, así como a cara ventral do entrenó, mentres que a dorsal é verde e vermella. As xemas presentan pigmentación antociánica na base da bráctea e de intensidade débil.
A folla adulta de cor verde media presenta tamaño pequeno e forma pentagonal, con 3 lóbulos; peluda, con densidade media de pelos tombados entre os nervios principais, baixa sobre os nervios principais; perfil plano; limbo con avultamento débil e inchazón nulo ou moi débil; presenza de pigmentación antociánica sobre os nervios principais da face e envés do limbo que alcanza a segunda bifurcación; dentes con lados convexos, de lonxitude curta en relación á súa anchura; seo peciolar con lóbulos semiabertos e a base en forma de U; seos laterais superiores abertos coa base en forma de V; pecíolo lixeiramente máis curto que o nervio principal.
O acio é cónico, curto, estreito, de compacidade media a solta e con presenza de 1 ou 2 ás. O pedúnculo é de lonxitude media.
O bago de cor verde amarela presenta forma esférica a elíptica curta.
Caracterización molecular
| Microsatélites | VVS2 | VVMD5 | VVMD7 | VrZag47 | VrZag62 | VrZag79 | VVS29 | VVS5 | ||||||||||||||||
| Pb. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Microsatélites | VVS2 | VVMD5 | VVMD7 | VrZag47 | ||||||||
| Pb. |
|
|
|
|
| Microsatélites | VrZag62 | VrZag79 | VVS29 | VVS5 | ||||||||
| Pb. |
|
|
|
|
