Caíño Bravo

Variedade VVS2 VVMD5 VVMD7 VrZag47 VrZag62 VrZag79 VVS29 VVS5
Súa variedade

FENOLOXÍA

Xema de inverno

histórico

Xema inchada

histórico

Punta verde

histórico

Saída de follas

histórico

Follas extendidas

histórico

Acios visibles

histórico

Acios Separados

histórico

Botóns florais

histórico

Floración

histórico

Callado

histórico

Uvas tamaño guisante

histórico

Peche do acio

histórico

Envero

histórico

Maduración

histórico

Sinonimias

Caíño Astureses

Antecedentes

Santos Solla (1992) mencionouno como cultivar principal nos anos 80, dentro do grupo dos caíños, na comarca do Ribeiro. Estudos recentes mostran que este cultivar é a orixe da diversificación doutros cultivares que tamén responden á denominación Caíño (Caíño Tinto, Caíño Longoe Caíño Branco), e doutros considerados autóctonos da rexión, como Sousón, entre as variedades tintas, e Loureira e Albariño entre as brancas (Díaz-Losada et al., 2010).

Situación Actual

É recoñecida como variedade principal na DDOO Ribeiro. Encóntrase cultivada formando parte das parcelas plurivarietais na DO Ribeiro. Localizáronse exemplares centenarios nas comarcas do Ribeiro e Condado na provincia de Ourense.

Valoracións sobre o seu cultivo

Variedade de brotación e maduración tardía, presenta sensibilidade media ao oídio e ao mildeu e baixa á botrite. Produce viños de grao alcohólico medio (8,8-11,2%) e elevada acidez(14,97-9,14 g/L), con aromas froiteiros intensos, ademais das notas florais e a mel.

Descrición morfolóxica

O pámpano novo presenta a extremidade aberta con peluxe tombada de densidade media. A cara dorsal e ventral dos entrenós e nós é verde. As xemas non presentan pigmentación antociánica.

A folla adulta de cor verde media presenta tamaño medio e forma pentagonal, con tres ou cinco lóbulos; peluda, con densidade media de pelos tombados entre os nervios principais e con densidade baixa de pelos ergueitos entre e sobre os nervios principais do envés do limbo; perfil plano; limbo con avultamento e inchazón débil; presenza de pigmentación antociánica sobre os nervios principais do envés do limbo que alcanza a primeira bifurcación; dentes con mestura de lados rectilíneos e convexos, de lonxitude curta en relación á súa anchura; seo peciolar con lóbulos pouco abertos ou lixeiramente superpostos e coa base en forma de chave; seos laterais superiores abertos coa base en forma de U; pecíolo da mesma lonxitude que o nervio principal.

O acio é cónico, curto, estreito, de compacidade media e con presenza de 1 ou 2 ás. O pedúnculo é de lonxitude curta.

O bago de cor azul negra presenta forma esférica.

Caracterización molecular

Microsatélites VVS2 VVMD5 VVMD7 VrZag47 VrZag62 VrZag79 VVS29 VVS5
Pb.
132 140
222 228
237 261
157 165
193 195
243 245
169 179
121 121
Microsatélites VVS2 VVMD5 VVMD7 VrZag47
Pb.
132 140
222 228
237 261
157 165
Microsatélites VrZag62 VrZag79 VVS29 VVS5
Pb.
193 195
243 245
169 179
121 121